Dijagnosticiranje Alzheimerove demencije

Dijagnoza se postavlja testovima kao što je Mini Mental Status Examination (MMSE) i složenijim neuropsihijatrijskim testovima. U ranoj fazi bolesti potrebno je isključiti ostale etiološke uzroke demencije. CT i MRI pokazuju difuznu kortikalnu atrofiju, a MRI može pokazati i atrofiju hipokampusa. PET i SPECT pokazuju hipoperfuziju i hipometabolizam u stražnjem temporoparijetalnom korteksu.



Postepeni gubitak pamćenja i orijentacije, normalni laboratorijski nalazi te MRI i CT nalaz s difuznom i/ili hipokampalnom atrofijom upućuju na Alzheimerovu demenciju. Klinička dijagnoza Alzheimerove demencije potvrđuje se postmortalnom biopsijom u oko 90% slučajeva.



National Institute of Neurological and Communicative Disorders and Stroke i Alzheimer Disease and Related Disorders Association (NINCDS/ADRDA) sastavili su kriterije za dijagnozu Alzheimerove demencije.



Kriteriji za vjerovatnu Alzheimerovu demenciju su:



- demencija ustanovljena kliničkim pregledom, dokumentirana MMSE ili sličnim testovima i potvrđena neuropsihijatrijskim testovima

- deficit u dva ili više kognitivnih područja

- progresivno pogoršanje pamćenja i ostalih kognitivnih funkcija

- nema poremećaja svijesti

- početak između 40. i 90. godine života, a najčešće nakon 65. godine

- odsustvo sistemskih bolesti ili neuroloških bolesti koje bi mogle dovesti do progresivnog oštećenja deficita pamćenja i drugih kognitivnih funkcija



Dijagnozu vjerovatne Alzheimerove demencije potkrepljuju:



- progresivno pogoršanje specifičnih kognitivnih funkcija kao što su govor (afazija), motorne vještine (apraksija) i percepcija (anozija)

- poremećeno obavljanje aktivnosti svakodnevnog života i poremećeni obrasci ponašanja

- pozitivna porodična anamneza, pogotovo ako je dokumentirana neuropatološkim pretragama

- normalni nalaz likvora i EEG-a

- CT ili MRI dokaz atrofije mozga s progresijom na slijedećim snimkama



Ostala klinička obilježja koja govore u prilog Alzheimerove demencije nakon što se isključe ostali uzroci demencije:



- platoi u tijeku bolesti

- simptomi depresije, nesanice, inkontinencije, deluzija, iluzija, halucinacija, nagle epizode značajnih pogoršanja verbalnih, emocionalnih i tjelesnih funkcija, poeećaji seksualnosti i gubitak težine

- ostali neurološki poremećaji, pogotovo u uznapredovalijim stadijima kao što su motorni simptomi s povišenim tonusom, mioklonusima ili poremećajem hoda

epileptički napadi u uznepredovalim stadijima

- CT ili MRI uredan nalaz za dob



Obilježja koja čine dijagnozu vjerovatne Alzheimerove demencije nesigurnom ili dvojbenom:



- nagli nastup simptoma

- fokalni neurološki simptomi tijekom razvoja bolesti kao što su hemipareza, gubitak osjeta, defekti vidnog polja i poremećaji koordinacije

- epileptički napadi i poremećaji hoda u početku ili u ranom tijeku bolesti



Dijagnoza moguće Alzheimerove demencije može se postaviti:



- u prisutnosti demencije u odsutnosti ostalih neuroloških, psihijatrijskih ili sistemskih bolesti koje mogu uzrokovati demenciju i prisustvo oscilacija simptoma na početku ili tokom razvoja bolesti

- u prisutnosti druge sistemske ili neurološke bolesti koja može dovesti do demencije, ali ne smatra se da je ta bolest uzrokovala demenciju

- kada se utvrdi postupno progresivni kognitivni u nedostatku drugih uzrkoka koji bi ga mogli objasniti



Kriteriji za definitivnu Alzheimerove demencije:



- patohistološki nalaz tipičnih promjena za Alzheimerove demencije na uzorku dobivenom na obdukciji ili biopsijom mozga