Taj opstanak omogućen je zahvaljujući savršenoj funkciji našeg imunog sistema. Imuni sistem čovjeka je odbrambeni sistem organizma koji ga štiti od napada stranih mikroorganizama, njihovih hemijskih supstanci odnosno toksina, kao i sopstvenih izmjenjenih i istrošenih ćelija poput tumorskih ćelija. Postoje dvije komponente ovog sistema koje se nazivaju nespecifični ili urođeni imunitet i specifični ili stečeni imunitet. Urođeni imunitet čini prvu liniju odbrane organizma i on postoji i prije kontakta sa uzročnicima bolesti.
Ovaj imunitet reaguje na isti način prema svakom štetnom agensu. Stečeni imunitet se razvija u kontaktu sa različitim uzročnicima bolesti i ne postoji prije prvog kontakta sa patogenim agensima. Potrebni su dani, nedelje, a ponekad i mjeseci da bi se on razvio. Ova dva imuniteta ne djeluju razdvojeno jedan od drugog, već se međusobno dopunjavaju. Zahvaljujući ovom uzajamnom djelovanju, naš imunitet posjeduje sposobnosti da razlikuje imunološku toleranciju prema ćelijama sopstvenog organizma, da razvije imunološku memoriju prema štetnim agensima koji su već bili u kontaktu sa našim organizmom, kao i da prepozna specifičnosti svakog mikroorganizma koji uđe u ljudski organizam.
Prva fizička barijera između našeg organizma i sopljašnje sredine je koža. Mali broj mikroorganizama može da prođe kroz kožu, jer se površinski sloj kože sastoji od gustog sloja ćelija keratinocita, ćelija koje proizvode keratin. Od ovog proteina sagrađene su dlake na površini kože i nokti. Ove strukture mikroorganizmi ne mogu da degradiraju svojim biološkim katalizatorima, enzimima, koji imaju moć da utiču na brzinu hemijske reakcije.
Takođe, stalna izmjena površinskog sloja kože sprečava naseljavanje mikroorganizama na koži. S obzirom na to da je naša koža neprestano izložena spoljnim faktorima, ona stvara nepovoljne uslove za mikroorganizme. Kada je ova barijera očuvana i netaknuta, vrlo često dovoljna je samo redovno održavati ličnu higijenu i i neželjenih reakcija neće biti, jer često tuširanje i kupanje sprečava uspostavljanje kolonije mikoorganizama na koži. Ukoliko bilo koji patogeni agens prođe ovu prirodnu barijeru, na scenu stupa sljedeća linija odbrane, ćelije imunog sistema, čiji je zadatak da identifikuju potencijalnog štetočinu, da ga napadnu i unište, ali i da ga zapamte kako bi ga prepoznali i eliminisali prilikom sljedećeg susreta sa organizmom.
Važnu ulogu u ovoj liniji odbrane igraju ćelije T limfocita. Kada patološki agens prođe mehaničku barijeru našeg tijela, on nailazi na prvu liniju odbrane imunog sistema, takozvani antigen prezentujuće ćelije. Njihova uloga je da pronađu potencijalnog štetočinu, progutaju ga i izbace njegove dijelove na površinu. Time šalju poruku CD4 ćelijama da je organizam napadnut, a CD4 ćelije prenose tu poruku B-ćelijama čija je osnovna funkcija označavanje i prepoznavanje patogenog agensa. B-ćelije tada stvaraju antitijela koja se vezuju za štetočinu. Kada se to dogodi, CD4 ćelije šalje poruku sljedećoj imunoj ćeliji, makrofagu, čija je uloga da pronađe patogeni agens i ubije označenog štetočinu. Onda na scenu stupaju T ćelije, koje takođe imaju zadatak da eliminišu potencijalnog štetočinu, ali i da ga zapamte kako bi ga pri sljedećem susretu prepoznale i eliminisale iz organizma.
Efikasna funkcija imunog sistema organizma ogleda se u savršenom sklopu ovih imunih ćelija čovjeka. Međutim, na svakom od imunih odgovora organizma može da postoji i greška. Dešava se da naše imune ćelije ne mogu pravilno i precizno da se usmjere prema potencijalnom štetočini, pa se može desiti da i potpuno bezazlene elemente iz spoljne sredine identifikuju kao štetočine i reaguju na njih. Tako se može desiti da naš organizam ne prepozna razne vrste grinja, polen trave, korov, drveća i druge materije, ali i neke bakterije, viruse,parazite, sastojke hrane ili lijekove. U tom slučaju mogu nastati različite vrste alergijskih reakcija u organizmu.
